Dzieje Błonia dobrze ilustrują poszczególne etapy nie tylko historii Mazowsza, lecz całej naszej narodowej historii. Pokazują procesy dziejowe w czasach formowania się naszej Ojczyzny. Błonie swoje znaczenie zawdzięcza dwóm czynnikom. Po pierwsze położeniu na żyznym terenie ,nie często występującym na piaszczystym Mazowszu. Po drugie usytuowaniu na szlaku, który łączył już na przełomie X i XI wieku Gniezno ,ośrodek władzy państwowej i kościelnej, ze wschodnimi ziemiami Polski. Już od tego czasu można mówić o ziemi błońskiej, rozciągającej się wokół grodu książęcego i przynajmniej od schyłku XII wieku o dobrze rozwiniętym rolnictwie na tym terenie. W pierwszej połowie XIII wieku Konrad I Mazowiecki, twórca całej dzielnicy mazowieckiej sięgającej do Pilicy na południu i do Kujaw na zachodzie, ufundował w Błoniu kolegiatę pod wezwaniem św. Trójcy. Umocnił również obronność grodu Błonie- Rokitno. W 1380 miasto uzyskało prawa miejskie czyli samorząd gminny. Od tego czasu możemy mówić o społeczności błońskiej ,decydującej o wielu sprawach swojej gminy .W roku 1471, Błonie, jako ośrodek wydzielony z granic ziemi warszawskiej, był stolicą powiatu sądowego. W XV wieku Błonie odgrywało ważną rolę jako ośrodek rzemiosła.
W XV i XVI stuleciu nastąpił wzmożony rozwój miasta jako ośrodka rynku lokalnego. Błonie słynęło z szewców, piwowarów. Ważny był też cech prosolski czy krawiecki. Pod koniec XV wieku wygnani z Warszawy Żydzi osiedlili się w mieście, co stanowiło przyczynek do rozwoju handlu i rzemiosła na terenie całej ziemi błońskiej. W tym czasie ważną rolę społeczną i polityczną odgrywała osiadła tu szlachta
Wraz z dobrobytem przyszedł rozwój nauki i szkolnictwa. Od 1400 do 1525 roku 22 mieszkańców Błonia studiowało na Akademii Krakowskiej. W tym czasie z Błonia pochodziły dwie niepospolite osoby Mikołaj Pszczółka z Błonia – znany kaznodzieja i kanonista oraz Maciej Z Błonia nadworny lekarz królów Aleksandra Jagiellończyka i Zygmunta Starego. Z historią miasta związane są znane postacie z historii Polski królowa Bona Sforza, która intensyfikowała i modernizowała miejscową gospodarkę, dbała o kupców i rzemieślników, nadawała przywileje. Niestety, wraz z dominacją stołecznej Warszawy następuje odpływ mieszczan z Błonia( m.in. słynna rodzina Zabłotnych). Syn Bony Zygmunt August często odwiedzał Błonie. 20 września 1570 roku dał mieszkańcom przywilej do wolnego wyrobu i wyszynku trunków. W 1580 roku inny król Stefan Batory wydaje przywilej 4 jarmarków. Także Anna Jagiellonka, żona Stefana Batorego, po jego śmierci i śmierci brata przebywała dłuższy czas w Błoniu. Wiek XVII przyniósł miastu pożogi i zniszczenia, a to za sprawą wojsk szwedzkich okupujących tereny wokół Błonia. Po takim ogromie zniszczeń odbudowa nie była łatwa. Pomogły w niej królewskie przywileje nadane przez kolejnych królów polskich : Jana Kazimierza, Jana III Sobieskiego czy Stanisława Augusta Poniatowskiego. Zabory i niewola na wiele lat zdeterminowały dzieje miasta. Próby odzyskania niepodległości i związane z nimi zbrojne wystąpienia wokół stolicy, nie ominęły Błonia. Wiek XX przyniósł miastu rewolucją naukowo-techniczną i co najważniejsze odzyskanie niepodległości. Zaczął się nowy okres w historii Błonia. Rozwój przemysłu równolegle z rozwojem życia społecznego w wolnym kraju, dał impuls do rozwoju miasta, który przerwała czarna noc okupacji hitlerowskiej i sowieckiej. Bohaterska i niezłomna postawa błoniaków zasługuje na najwyższe uznanie. Powojenne lata związane z PRL i decyzja ówczesnych władz, o uruchomieniu w mieście pierwszej w Polsce fabryki wytwarzającej zegarki ręczne, a po 1969 przekształconej w Zakłady Mechaniczno-Precyzyjne Mera-Błonie, dała impuls do rozwoju miasta. W roku 1980 zakłady stały się kolebką błońskiej Solidarności przejawiającej dużą aktywność, nawet w skali całego kraju. Zamknięcie zakładów dających pracę, ale również animujących życie społeczności lokalnej, było dla miasta dużym ciosem. Dzięki wielkiemu oddaniu i zaangażowaniu w rozwój miasta, Błonie dzisiaj uznane za stolicę logistyki polskiej, jest miastem tętniącym życiem kulturalnym i społecznym, dbającym o zachowanie lokalnej tożsamości nie zapominając o przeszłości miasta.